کتاب الکترونیکی کار عمیق - کال نیوپرت

کتاب کار عمیق نوشته کال نیوپرت پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال و سایت آمازون در سال 2017 بوده است. با وجود اینکه از چاپ این کتاب حدود 2 سال گذشته است اما همچنان در سایت آمازون صدرنشین است و عنوان برترین کتاب در زمینه بهره وری بالا و مدیریت زمان را به خود اختصاص داده است.

به عقیده کال نیوپرت اگر می‌خواهید تا قطره آخر توانایی‌های ذهنی خود را به کار گیرید، به کار عمیق نیاز دارید. چندین دهه کار تحقیقاتی در روانشناسی و عصب‌شناسی به ما نشان داده است که فشار ذهنی ناشی از کار عمیق برای بهبود توانایی‌ها ضروری است. اگر زندگی شخصیت‌های تأثیرگذار را چه در قدیم و چه در تاریخ معاصر مطالعه کنید، خواهید دید که سرسپردگی به کار عمیق، مضمون مشترک زندگی همه‌شان است. برای مثال، مارک تواین بخش زیادی از کتاب ماجراهای تام سایر را در طول تعطیلات تابستانی در کلبه‌ای در مزرعه کوری در نیویورک نوشت. اتاق تواین آن‌قدر از خانه‌ی اصلی دور بود که خانواده‌اش برای صرف غذا با شیپور او را صدا می‌زدند. 

جلوتر بیاییم؛ نمایشنامه‌نویس و کارگردان معروف وودی آلن را در نظر بگیرید. او در دوره‌ی چهل و چهار ساله‌ی بین سال‌های 1969 تا 2013، تعداد چهل و چهار فیلم را نوشته و کارگردانی کرد، که از این میان، بیست و سه فیلم نامزد دریافت جایزه‌ی آکادمی شدند – این نشان می‌دهد که وودی آلن فوق‌العاده پُرکار بوده است. در تمام این دوره وودی آلن هرگز رایانه نداشت و در عوض نوشته‌هایش را به دور از مزاحمت ابزارهای الکترونیکی، با یک ماشین تایپ آلمانی اولمپیا SMG تایپ می‌کرد.

پیتر هیگز فیزیک‌دان نظری نیز مانند وودی آلن رایانه را کنار گذاشته است و کارش را آن‌چنان در انزوا انجام می‌دهد که وقتی برنده جایزه نوبل شد، روزنامه‌نگاران نمی‌توانستند پیدایش کنند.

جی کی رولینگ از رایانه استفاده می‌کند، اما در زمان نگارش رمان‌های هری پاتر کاملاً از رسانه‌های اجتماعی غایب بود – هر چند این دوره مصادف با دوره‌ی پیشرفت و محبوبیت فناوری در بین شخصیت‌های اجتماعی بود. کارمندان رولینگ بالاخره در پاییز سال 2009، زمانی که او داشت روی خلأ موقت کار می‌کرد، در تویتر حسابی به نام او باز کردند؛ در یک سال و نیم اول بعد از افتتاح حساب تنها یک تویت از او منتشر شد: «این حساب واقعی من است، اما متأسفانه چیز زیادی از من نخواهید دید، چون قلم و کاغذ فعلأ اولویت اول من است.»

مشهور است که مدیرعامل مایکروسافت، بیل گیتس، سالی دو بار «هفته‌های تفکر» را پیاده می‌کرد؛ او این هفته‌ها را در تنهایی (اغلب در کلبه‌ی ساحلی‌اش) صرف مطالعه و اندیشیدن به ایده‌های بزرگ می‌کرد. نکته‌ی خنده‌دار این‌که نیل استیونسون، شخصی که خوره‌ی کامپیوتر بود و تصور ما از عصر اینترنت تا حد زیادی ساخته و پرداخته‌ی اوست، در اینترنت غیرقابل دسترسی است – در وب‌سایت او آدرس ایمیل درج نشده است و در یادداشتی توضیح داده است که چرا عمداً از رسانه‌های اجتماعی استفاده نمی‌کند. باری او دلیل این کارش را این‌گونه توضیح داد: «اگر زندگی‌ام را طوری سازماندهی کنم که بازه‌های زمانی طولانی، پیاپی و بی‌وقفه را در اختیار داشته باشم، می‌توانم رمان بنویسم. اگر زیاد در این بازه‌ها وقفه ایجاد شود، چه چیزی جای آن را می‌گیرد؟ به جای رمانی که مدتی طولانی به یادگار می‌ماند.... یک مشت ایمیل خواهد ماند که به افراد مختلف فرستاده‌ام.»

این کتاب دو هدف دارد که در دو بخش دنبال می‌شوند:

- هدف اول که در بخش 1 مطرح می‌شود، این است که شما را متقاعد کنم که فرضیه کار عمیق درست است.

- هدف دوم در بخش 2 این است که به شما بیاموزم با آموزش مغز خود و با دگرگون کردن عادت‌های کاری از این واقعیت استفاده‌ی بهینه‌ای کرده و کار عمیق را در مرکز زندگی حرفه‌ای خود قرار دهید. 

اما پیش از این‌که به این اهداف بپردازم، دوست دارم به اختصار برای‌تان توضیح دهم که چطور تا این حد به کار عمیق علاقه پیدا کردم.

من ده سال گذشته‌ی عمرم را صرف تقویت توانایی تمرکز بر چیزهای دشوار کرده‌ام. برای درک منشأ این علاقه، لازم است بدانید که من متخصص نظری علوم کامپیوتر هستم و دوره‌ی دکتری خود را در گروه معروف نظریه رایانش دانشگاه MIT گذرانده‌ام – محیطی حرفه‌ای که در آن تمرکز، یک مهارت شغلی ضروری تلقی می‌شود.
طی این سال‌ها، من در دفتر برنده‌ی «جایزه‌ی نخبگان» بنیاد مک‌آرتور و زیر نظر وی کار می‌کردم – استادی که  قبل از سن قانونی در دانشگاه MIT استخدام شده بود. از سوی دیگر، تعهد من به کار عمیق، خوب جواب داده است. طی دوره‌ی ده ساله‌ی بعد از فارغ‌‌التحصیلی از دانشگاه، چهار کتاب منتشر کردم، مدرک دکتری  گرفتم، چندین مقاله دانشگاهی نوشتم و در دانشگاه جرج‌تاون به عنوان استاد دائمی استخدام شدم. من تمام این کارها را انجام می‌دادم و به ندرت پیش می‌آمد که بعد از ساعت 5 یا 6 عصر کار کنم.
این برنامه‌ی فشرده به این دلیل ممکن شده است که من تلاش قابل توجهی را صرف کاهش امور سطحی زندگی خود کرده و سعی کرده‌ام از زمانی که به این ترتیب به دست می‌آورم، به نحو احسن استفاده کنم. من روزهایم را حول هسته‌ی کار عمیق تنظیم کرده و فعالیت‌های سطحی را که به هیچ وجه نمی‌شود از آن‌ها فرار کرد، در حواشی برنامه روزانه‌ام مانند رگبارهای کوچک جای داده‌ام. من به این مسئله پی برده‌ام که تمرکز بی‌وقفه و دقیق روزانه به مدت سه الی چهار ساعت در  پنج روز هفته می‌تواند خروجی ارزشمندی ایجاد کند.

وقتی کار یونگ می‌خواست انقلابی در زمینه روان‌پزشکی ایجاد کند، پناهگاهی در جنگل ساخت. برج بولینگن یونگ جایی شد که او در آن می‌توانست توانایی تفکر عمیق خود را حفظ کرده و سپس با این مهارت آثاری چنان بدیع بیافریند که منجر به تغییر دنیا شود. در صفحات پیش رو، تلاش خواهم کرد شما را متقاعد کنم که به من ملحق شوید و هر یک برای خود برج بولینگنی بسازیم؛ تا این توانایی را در خود ایجاد کنیم که در این دنیای مملو از آشفتگی و حواس‌پرتی، ارزش واقعی بیافرینیم؛ تا به حقیقتی پی ببریم که مهم‌ترین و پُربارترین شخصیت‌های نسل‌های گذشته به آن پی برده بودند: زندگی عمیق زندگی خوب است.