آفرینش کوانتومی - دکتر جو دیسپنزا (ویدیو)

به گفته چرچ داغون که یکی از همکاران دکتر جو دیسپنزا است جهش های کوانتومی پروتئین سازی سلول را تغییر می‌دهد و دکتر دیسپنزا و داسون با فیزیک و علم توانسته اند متافیزیک را ثابت کنند...بی نظیرند

سلام، وقت بخیر در گذشته که با رویال مایند عزیز آشنا نبودم و همچنین قوانین جهان هستی از جمله فیزیک کوانتوم رو نمی دونستم دقیقا مثل فیزیک نیوتنی که دکتر دیسپنزا در ورکشاپ هاشون می گفتن اهدافم رو جدا از خودم می دیدم و به جای اینکه مسیر رسیدن به اهدافم رو به خداوند و ذهن برتر تسلیم کنم، مسیر رسیدن بهش رو پیش بینی می کردم و با کلی حساب و کتاب که چجوری بهش برسم درگیر بودم و در نهایت با کلی سختی و مشقت و خستگی بهشون می رسیدم و یا نمی رسیدم. ولی الان طی آموزشهایی که در طول چند سال از طریق رویال مایند عزیز داشتم اهدافم به راحتی و با کلی حس خوب و آرامش و حتی معجزه گونه برام محقق میشه و اونم نه فقط تک بعدی یا تک تک بلکه چندین هدف همزمان اتفاق میفته. 😍

درود و عشق به همه دانشجویان رویال مایند و تیم قوی و قدرتمند رویال مایند اینکه ما به هر چیزی که بخواهیم و فکر کنیم و در راستای همان هدف احساسمان را خوب و عالی نگه داریم در زمان و مکان مقررش به اون هدف میرسیم و اینکه نه به کمیت و نه کیفیت آن فکر کنیم چرا که هر خواسته ای که داشته باشیم اون خواسته از قبل برای ما فراهم شده فقط ما باید خودمون را آماده دریافتش کنیم . ما از جنس انرژی هستیم خداوند از روح خودش در ما دمیده و ما هم مثل خودش خالق هستیم و ما خودمون زندگی خودمون رو خلق میکنیم با فکر و احساس و باورمون اگر که ارتعاش خواستن را میفرستیم باید در پی آن احساسمون هم خوب نگه داریم و نسبت به آن باور خوب و قوی داشته باشیم تا بتوانیم اون ماده را خلق کنیم و دقیقا اگر بخواهم در مورد خودم بگم واقعا خیلی از خواسته های خودم را به همین طریق بدست آورده ام و خدا را سپاسگزارم بابت این موهبت 🙏🏻🥰😍 من خالق زندگی خودم هستم خدایا سپاس 🙏🏻🙏🏻

سلام رویال مایندعزیزسخنان دیسپنزا بسیارجالب بودازآن جهت که من این اتفاق راتجربه کردم سالهاپیش بعدازاخذمدرک لیسانس ادامه تحصیل ورسیدن به مدارج بالا برای من آرزویی دست نیافتنی ومحال شده بود واگرکسی ازدوستا به این موفقیت نائل میشدمن بسیاراحساس حسرت وناکامی میکردم وانگارحس میکردم ازپس اینکاربرنمیام تااینکه درطول این مدت کوتاه که باشماآشنا شدم وآموزشهای پربارشمارادنبال کردم متوجه شدم که این مسیربرای من ازقبل چیده شده ومن فقط باید آنراعملی وخلق کنم پس باتلاش وقدرتی مضاعف برای تحقق بخشیدن به آرزویم اقدام کردم ولی متاسفانه سالهای زیادی ازلذت این امرمحروم ماندم ولی بازهم جای شکرش باقیست که رسالتم راپیداکردم متشکرم رویال مایند عزیزکه هدف گمشده ی مرا نشانه گرفتی

هر جا که مورد توجه و تمرکز ما باشد انرژی ما همون جاست منم زمانی که دانشجو دنبال کار پاره وقت و پر درآمد می گشتم روزنامه و آگهی های زیادی را نگاه می کردم اما کار گیرم نمی اومد یک روز با این نیت بیرون رفتم که الان به راحت ترین و بهترین شکل ممکن شغل پیدا می کنم همونم شد شغلی پیدا کردم که زمانش دست خودم بود شغلم مصاحبه و نظرسنجی از مردم بود در آمد خوبی هم داشت یک صحبتی شنیدم که می گفت اگر اندازه خردلی ایمان داشتید کوه ها را جابجا میکردید

سلام به دوستان عزیزم، و رویال مایندی های گرامی که همیشه مطالبی عالی و زندگی ساز برایمان ارائه می کنند. و من سپاسگزار زحماتش ن هستم و خدا رو از این بابت شکرگزارم. ابتدا اینو بگم که من با آموزه های جو دیسپنزا زندگی می کنم، آنقدر کتاب ها، مطالب و فایل های تصویری دکتر جو دیسپنزا رو مطالعه کردم و دیدم که کلا این آموزه ها با گوشت و پوست و خونم عجین شده و امشب که چالش سوم رو دیدم، تصمیم گرفتم برداشتی که از این آموزه ها داشتم رو عنوان کنم. ابتدا در خصوص قلمرو ماده صحبت می کنم و این که چطور به دنیای فراتر از حواسم وصل مشیم. برای اینکار باید تبدیل بشم به هوشیاری یا آگاهی محض و کاملا از مادیات جدا بشم. قلمرو مکان - زمان همون جاییه که در اون زندگی می‌کنیم، همین دنیای شناخته شده ما. دنیای زمان - مکان رو نمیشه با حواس تجربه کرد و اصول و قوانینش هم فراتر از قوانین واقعیت سه بعدیه. این قلمرو که در ورای مکان و زمانه، قوانین دیگری داره که اگه ازش آگاه بشیم، میتونیم برای آفرینش، به جای ماده از میدان کوانتوم استفاده کنیم تا نتایج بهتری بگیریم. اکنون میخوام در مورد انرژی، فرکانس، ارتعاش، اطلاعات، آگاهی و قلمرو فکر صحبت کنم. نگاهی به اطرافتون بندازید و تمام چیزهای دنیای مادی رو نگاه کنید، شما چیزهایی رو میبینید که شکل و ساختار مادی دارند و دارای ارتفاع، عرض و عمق هستند، چون تمام چیزهای مادی ارتفاع و عرض و عمق دارند و بهش میگن دنیای سه بعدی. دنیای ماده رو تنها میشه با حواس تجربه کرد. حالا بیایید در مورد زمان حرف بزنیم. ما زمان رو به شیوه ای خطی تجربه میکنیم، چون ما گذشته مشخصی داریم که میتونیم اون رو به یاد بیاریم و گذشته توالی یک سری لحظات جداگانه است، لحظه هایی که حامل بار عاطفی زیادی هستند، گذشته ما رو تعریف میکنن. اگه ما در گذشته و در زمان خطی زندگی کنیم‌، در لحظه حال، چون مغزمون کارش پیش بینی هست، همیشه میخواد آینده رو پیش بینی کنه، پس میشه گفت ما یک زمان خطی داریم. خب پس ما گذشته رو به یاد میاریم و آینده رو پیش بینی میکنیم و زمان رو به شیوه ای تجربه میکنیم که کاملا خطیه. در این قلمرو حواس، ما جدایی رو تجربه میکنیم. جدایی یعنی دوگانگی یا قطبیت. من اینجا ایستادم و میبینم که از فلان چیز که اونجاست جدا هستم. اگه من بخوام از یک نقطه آگاهی به یک نقطه دیگر از آگاهی برم، من به عنوان یک بدن، باید بدنم رو در این واقعیت سه بعدی از یک نقطه هوشیاری به یک نقطه دیگر از هوشیاری حرکت بدم، و وقتی من در فضا حرکت میکنم، زمان رو تجربه میکنم، پس چون من جدا هستم، من اینجام و شما اونجایی. اگه ظاهر شما با من فرق کنه یا قیافتون برام ناآشنا باشه من جدایی بیشتری رو تجربه میکنم. همینطور اگه من اینجا در زمان حال باشم و رویاهام در جایی در آینده باشند‌، مغز من به صورت خودکار حساب میکنه که چقدر طول میکشه تا من به رویاهام برسم، مثلا میگه این زمان طول کشید تا فلان قدر پول پس انداز کنم، باید سرکار برم و اضافه کاری کنم، تا مخارجم رو تامین کنم و به خواسته هام برسم. پس ما وقتی برای خودمون هدفی میزاریم و رویا پردازی میکنیم و ویژن می‌سازیم، برای تحققش، بدن مادیمون رو در فضا جابجا میکنیم و این یعنی، در این واقعیت سه بعدی همه چیز زمان میخواد و این قلمرو فیزیک نیوتونیه. به لطف نیوتن و معادلات ریاضیاتش، ما میدونیم که همه چیز در دنیای مادیات قابل پیش بینی هستند. نکته جالب در مورد دوگانگی اینه که همیشه درهمین قطبیت دست به آفرینش میزنیم. اگه بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه رو حذف کنیم، هیچ تجربه ای از دنیای سه بعدی نخواهیم داشت، پس میشه گفت حواس، ما رو به واقعیت سه بعدی متصل میکنه. وقتی شما با محیط بیرونیتون تعامل میکنید و چیزی رو میبینید که اونو میخواید، متوجه میشید که اونو ندارید،این جدایی ایجاد میکنه، چون شما اون رو ندارید. قطبیت یا دوگانگی را تجربه میکنید. بعدش میاید و در مورد داشتنش فکر و رویا پردازی میکنید. وقتی به آینده فکر می‌کنید و رویای اون رو می‌بینید، اون آینده رو تجربه میکنید. اما وقتی به دنیای حواس بر می‌گردید، میبینید اون شی یا تجربه واقعیت پیدا نکرده و جدایی بیشتری رو تجربه میکنید، به همین دلیل شما به خواستتون می‌رسید ولی در زمانی بسیار زیاد و طولانی، به اون خونه می‌رسید ولی ٣٠ سال طول میکشه. حالا اگه وارد قلمروی زمان - مکان بشیم، از قلمروی مکان - زمان عبور کردیم، بنابراین در این قلمرو هیچ مکانی وجود نداره و اگه مکان وجود نداشته باشه، پس نمیتونیم از یک نقطه اگاهی به یک نقطه دیگه بریم و این یعنی زمان هم وجود نداره، این قلمرو فراتر از مکان و زمانه، فقط یک لحظه حال طولانی وجود داره، اگه در میدان و نه در قلمرو ماده، دست به آفرینش بزنیم، میتونیم تاثیر بیشتری روی ماهیت واقعیت بجا بزاریم، اگه شما در قلمرو فکر باشید و جدایی هم وجود نداشته باشه، تک تک چیزهایی که بهش فکر می‌کنید، فرکانس دارن، پس اگه افکار شما به یک سری عواطف مثل خشم، ناراحتی، درد، رنج و احساس گناه ربط داشته باشه، فرکانس پایین تری ایجاد میکنن و چون فرکانس پایین تری تولید میکنند، ما بیشتر احساس ماده بودن میکنیم و کمتر احساس انرژی بودن رو تجربه، چون ما باید در این قلمرو مواظب افکار و هوشیاریمون باشیم. هر یک از عواطف، فرکانس خاصی تولید می‌کنند، و هر چی فرکانس و ارتعاش پایین تر باشه، نتیجه مورد نظر دیرتر در واقعیت سه بعدی محقق میشه و هر چی فرکانس بالاتر باشه، احساس، متعالی تر میشه و ما به میدان یکپارچه نزدیکتر میشیم، بنابر این ما هر لحظه باید خودمونو روی فرکانس وحدت و یگانگی تنظیم کنیم و ازش آگاه تر بشیم و پیوندمونو با اون حفظ کنیم. همیشه باید هوشیار باشیم و خود رو روی فرکانس خواسته مون تنظیم کنیم، اونو  احساس کنیم، تجربه اش کنیم و ازش اگاهتر بشیم، چون هر بار که تجربه اش میکنیم، مدارهایی در مغزمون شکل میگیره و دفعه بعد میتونیم مقدار بیشتری از اون رو درک کنیم، به یک معنا اونا دارن مغزمونو طوری سیم کشی میکنن که به اون میدان نامرئی وصل بشیم. یه سوال!!! شما چه مقدار از زمان بیداریتون رو صرف آگاه شدن از ماده و چه مقدار از زمان بیداریتون رو صرف انرژی و اطلاعات میکنید؟ بیشتر مردم تموم توجهشون به ماده است، در نتیجه مغزشون برای دنیای مادی سیم کشی شده و اگه از میدان کوانتومی اگاه نباشید، اون براتون وجود نداره. اگه میخواید اون رو با حواستون تجربه کنید، باید عادت دنباله روی از دنیای مادی رو ترک کنید و به عنوان آگاهی وارد میدان شده و بهش وصل بشید، بعدش بپرسید، آیا باز هم عشق هست که تجربه کنم؟ آیا باز هم یگانگی و وحدت هست که تجربه کنم؟ مثل وقتی که موسیقی گوش میدید و به جزییاتش دقت میکنید و از برخی چیزها آگاهتر میشید، اگه از این فرکانس ها آگاه تر بشید، تموم تجربه هایی که دارید، شما رو به میدان یکپارچه نزدیکتر میکنه. باید آگاهی شما در آگاهی برتر و در میدان یکپارچه ادغام بشه، باید جنبه هایی از خود محدودیتتون رو تسلیم کنید و به خود برتر بپیوندید، باید به طور کامل تسلیم بشید، هویتتونو فراموش کنید‌، باید بیشتر به اون (میدان کوانتوم) و کمتر به خودتون تبدیل بشید‌. اگه این کار رو ادامه بدید‌ بیشتر به این میدان یکپارچه وصل میشید و با اون یکی میشید و چون بین دو نقطه آگاهی جدایی وجود نداره، مقوله زمان هم وجود نداره، یعنی اگه شما در میدان دست به آفرینش بزنید و به این فرکانس و انرژی متصل بشید‌، دیگه تابع قوانین فیزیک نیوتن نیستید، که میگفتن همه چیز زمان میبره، حالا شما تابع قوانین کوانتومی هستید و اگه از انرژی منبع برای آفرینش استفاده کنید، از میدان یکپارچه ای بهره میگیرید که به تمام چیزهای مادی وصله و حالا که به میدان وصل شدید، می آفرینید‌، تلاشی نیاز نیست، آرزویی ندارید، کمبودی ندارید و...، شما احساس کمال میکنید، انگار قبلا همه چیز محقق شده. اگه در آفرینش به جای ماده از میدان استفاده کنید، میتونید مکان - زمان رو دچار غنا کنید‌، تا رویداد به سمت شما بیاد.حالا فقط کافیه.یک همخوانی ارتعاشی بین انرژی خودتون و یکی از بالقوگیهای میدان کوانتومی ایجاد کنید. و برای این منظور فقط به دو چیز نیاز دارید، مغز منسجم و قلب منسجم...

دقیقا همینطوره. وقتی ما همه چیز رو میخواهیم با جسم فیزیکیمون تجربه کنیم متاسفانه محقق شدنشون زمان زیادی طول میکشه اما اگر بپذیریم که جسم مثل ماشینی هست که فقط راننده روحمون هست و بتونیم به اون نقطه برسیم که همه چیز رو با روحمون ببینیم لمس کنیم و بخواهیم اونوقت هست که بذاحتی به مبدا اصلی و شعور کیهانی وصل میشیم و میبینیم که خواسته هامون وجود دارن فقط کافی بود کلید onرو بزنیم و اون جرقه زده بشه. به امید اونروز برای همه ما. 🙏🙏🙏🙏❤️❤️❤️❤️

با سلام به روح های بیدار و آگاه و سپاس از رویال مایند عزیز بابت رشد و آگاهی و چالش های بی نظیرشون 🙏🙏🙏🌸🌸🌸🤍💙 به نظر من وقتی بدانیم که ما یک خالق عظیمی داریم و جهان را آفریده و هدایت  میکند و ایمان داشته باشیم و بدانیم هیچ چیزی اتفاقی و تصادفی نیست  پس می توانیم با هماهنگ کردن ارتعاشات افکار فرا رسیدن زمان مقرر برای تحقق خواسته و اهدافمون رو جلو بندازیم بنظرم باید اگاهی خودمون رو از وجود منیت و  و افکار بد خارج وسعی کنیم به  بعد  بالاتر و اگاهی خردمندانه ای  برسیم که ما را به اندیشه الهی نزدیک تر و متصل کند انسان وقتی پا بر روی کره خاکی می گذارد خداوند روزی اورا از پیش تامین کرده و هر انچه از قبل ارزویش را کرده در نظر گرفته است پس این منبع لایتناهی با ایمان و ارتعاش و کلام پر قدرتمان افزون می شود و هر انچه که نیاز داریم رو  در زمان درست و مناسب  خود بفور و فراوانی در اختیارمان قرار می دهد و درهای دور از انتظار برایم باز می شود و در جاده موفقیت حرکت  و همه موانع از مسیر حرکت  کنار میرود  و درهای الهی بسوی ما باز می شوند  و هر چه پیش بیاید به خیر و صلاح ماست   چرا که ما انسان ها  به این نیروی عظیم وصل هستم و چیزی نشدنی نیست  همیشه از خداوند متعالم سپاسگزارم که تنگناها را از میان  بر می دارد و فکر شکست و فقر و محدویت و..رااز ذهنم پاک می کندو من قبل رسیدن به خواسته هایم محقق شدن ان را بچشم می بینم و چه زیبا و لذت بخش است که تصوراتت به واقعیت تبدیل می شود 🙏🙏🙏🤍💙🤍💙

سلام من کاملا با این قضیه زندگی میکنم، هربار به اتصال عالی میرسم اتفاقات عالی تر و سریع تری برام پیش میاد و هروقت کمی دورمیشم، کمبودش رو توی زندگیم میبینم، خیلی بیشتر باید پیش برم تا به هرچی میخوام برسم، من با دوره ی ماوراطبیعی شدن خیلی چیزهای دلخواهم رو جذب کردم و وقتی تموم شد انگار من هم گذاشتمش کنار والان دوباره فهمیدم به حضور مداوم اتصال به میدان کوانتومی در زندگیم نیاز دارم.

با سلام و درود. تجربه من این هست که هنگام مشکلات بیشتر حس ماده بودن دارم و کمتر انرژی. بخاطر همین باور به اینکه میتونم خلق کنم بسیار پایین میاد. اما کمی که میگذره و با انجام مراقبه، دوباره صحبتهاب دکتر دیسپنزا یادم میاد و دوباره شروع به خلق کردن میکنم. نتیجه بینظیره😍 فقط نباید دنبال چگونه به خواسته رسیدن باشیم. اونکار کائنات هست. و البته یادمون باشه ممکنه اولش طبق اون چیزی که انتظارش رو داشتیم پیش نره اما در نهایت می‌فهمیم همه چیز طبق برنامه ریزی کائنات بوده. دوره های دکتر دیسپنزا و آموزه هاشون فوق‌العاده است 😊

توجه هر جا باشه، انرژی تون هم همونجاست. توجه ما معمولا روی مسائل روز و روزمره گی های زندگیه بخاطر همینه رسیدن به خواسته ها یا طولانی میشه یا غیر ممکن. اگه بتونیم با دوره های دکتر دیسپنزا و مراقبه هایی که داره به میدان کوانتوم وصل بشیم که اونوقته که رسیدن به خواسته ای میشه راحت ترین کار دنیاست. ممنون از چالش های مقاله خوانی تشویقم کرد برم دوباره دوره ها رو مرور جدی کنم❤🌷

این همان قدرت باور است که ما در آن قرار می گیرم و خداوند می فرماید تو بخواه تا من به تو بدهم حال اگر با ایمان از او بخواهیم و بدانیم که او هم می دهد لذا به آن خواسته می رسیم

به هر چیزی توجه کنید همون رو تجربه میکنید واحساس نقش مهمی داره اگه احساس کنی که در لحظه حال داری و از داشتنش لذت ببری به همه آرزوهات میرسی

کوانتوم - کوانتوم -کوانتوم از انیشتن تقریبا این مفاهیم جای بیشتری در بین بیشتر مردم جا افتاد طبق گفته استاد دیسپنزا نباید برای تغییر و رسیدن به خواسته از ماده استفاده کنیم زمان می برد وفور وفراوانی بی اندازه است به شرطی که ما نخواهیم از طریق ماده ایجاد کنیم سلامتی وعشق وشادی و... به شرطی که از طیق ماده دست به افرینش نزنیم تنها را همین است وصل شدن به میدان کوانتومی یا به قول استاد میدان یک پارچه

هر زمانی که روی افکارم کار میکنم زندگی روی بسیار زیبایش رو به من نشون میده و مدام اتفاق های خوب و عالی برای خودم و اطرافیانم به وجود میاد. ولی بعد از مدتی از مسیر کمال و توجه دور میشم و همون چیزهایی که به راحتی به دست آورده بودم در زندگی ام کمرنگ میشن و برای رسیدن .باید تلاش کنم که همیشه و در تمام لحظات زندگی در توجه باقی بمونم

واقعا نکته بسیار ظریف و جالبی هست.من هم اینک با خواندن این مقاله متوجه شدم که دلیل درجا زدنم چی بوده چون همیشه فقط دنبال نتیجه و درحال دویدن و استرس دائمی هستم و عملا اون استرس باعث شده که نتونم روبه جلو حرکت کنم و علاوه بر اون خوشحالی و آرامشم رو هم ازم گرفته.با گوش دادن به این مقاله یاد گرفتم که باید به جای حرص و استرس اضافی وصل شدن به میدان کوانتوم و آفرینش کوانتومی رو یاد بگیرم. مطمئنم در راه جدید پیروزی از آن منه.خدا را شاکر و سپاس گزارم که رویال مایند عزیز را سر راهم گذاشت و موفق شدم این مقاله و این آموزه بسیار ارزنده را دریافت کنم.خدایا شکرت⚘⚘⚘رویال مایند متشکرم🌹

سلام به دوستان عزیزم، و رویال مایندی های گرامی که همیشه مطالبی عالی و زندگی ساز برایمان ارائه می کنند. و من سپاسگزار زحماتش ن هستم و خدا رو از این بابت شکرگزارم. ابتدا اینو بگم که من با آموزه های جو دیسپنزا زندگی می کنم، آنقدر کتاب ها، مطالب و فایل های تصویری دکتر جو دیسپنزا رو مطالعه کردم و دیدم که کلا این آموزه ها با گوشت و پوست و خونم عجین شده و امشب که چالش سوم رو دیدم، تصمیم گرفتم برداشتی که از این آموزه ها داشتم رو عنوان کنم. ابتدا در خصوص قلمرو ماده صحبت می کنم و این که چطور به دنیای فراتر از حواسم وصل مشیم. برای اینکار باید تبدیل بشم به هوشیاری یا آگاهی محض و کاملا از مادیات جدا بشم. قلمرو مکان - زمان همون جاییه که در اون زندگی می‌کنیم، همین دنیای شناخته شده ما. دنیای زمان - مکان رو نمیشه با حواس تجربه کرد و اصول و قوانینش هم فراتر از قوانین واقعیت سه بعدیه. این قلمرو که در ورای مکان و زمانه، قوانین دیگری داره که اگه ازش آگاه بشیم، میتونیم برای آفرینش، به جای ماده از میدان کوانتوم استفاده کنیم تا نتایج بهتری بگیریم. اکنون میخوام در مورد انرژی، فرکانس، ارتعاش، اطلاعات، آگاهی و قلمرو فکر صحبت کنم. نگاهی به اطرافتون بندازید و تمام چیزهای دنیای مادی رو نگاه کنید، شما چیزهایی رو میبینید که شکل و ساختار مادی دارند و دارای ارتفاع، عرض و عمق هستند، چون تمام چیزهای مادی ارتفاع و عرض و عمق دارند و بهش میگن دنیای سه بعدی. دنیای ماده رو تنها میشه با حواس تجربه کرد. حالا بیایید در مورد زمان حرف بزنیم. ما زمان رو به شیوه ای خطی تجربه میکنیم، چون ما گذشته مشخصی داریم که میتونیم اون رو به یاد بیاریم و گذشته توالی یک سری لحظات جداگانه است، لحظه هایی که حامل بار عاطفی زیادی هستند، گذشته ما رو تعریف میکنن. اگه ما در گذشته و در زمان خطی زندگی کنیم‌، در لحظه حال، چون مغزمون کارش پیش بینی هست، همیشه میخواد آینده رو پیش بینی کنه، پس میشه گفت ما یک زمان خطی داریم. خب پس ما گذشته رو به یاد میاریم و آینده رو پیش بینی میکنیم و زمان رو به شیوه ای تجربه میکنیم که کاملا خطیه. در این قلمرو حواس، ما جدایی رو تجربه میکنیم. جدایی یعنی دوگانگی یا قطبیت. من اینجا ایستادم و میبینم که از فلان چیز که اونجاست جدا هستم. اگه من بخوام از یک نقطه آگاهی به یک نقطه دیگر از آگاهی برم، من به عنوان یک بدن، باید بدنم رو در این واقعیت سه بعدی از یک نقطه هوشیاری به یک نقطه دیگر از هوشیاری حرکت بدم، و وقتی من در فضا حرکت میکنم، زمان رو تجربه میکنم، پس چون من جدا هستم، من اینجام و شما اونجایی. اگه ظاهر شما با من فرق کنه یا قیافتون برام ناآشنا باشه من جدایی بیشتری رو تجربه میکنم. همینطور اگه من اینجا در زمان حال باشم و رویاهام در جایی در آینده باشند‌، مغز من به صورت خودکار حساب میکنه که چقدر طول میکشه تا من به رویاهام برسم، مثلا میگه این زمان طول کشید تا فلان قدر پول پس انداز کنم، باید سرکار برم و اضافه کاری کنم، تا مخارجم رو تامین کنم و به خواسته هام برسم. پس ما وقتی برای خودمون هدفی میزاریم و رویا پردازی میکنیم و ویژن می‌سازیم، برای تحققش، بدن مادیمون رو در فضا جابجا میکنیم و این یعنی، در این واقعیت سه بعدی همه چیز زمان میخواد و این قلمرو فیزیک نیوتونیه. به لطف نیوتن و معادلات ریاضیاتش، ما میدونیم که همه چیز در دنیای مادیات قابل پیش بینی هستند. نکته جالب در مورد دوگانگی اینه که همیشه درهمین قطبیت دست به آفرینش میزنیم. اگه بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه رو حذف کنیم، هیچ تجربه ای از دنیای سه بعدی نخواهیم داشت، پس میشه گفت حواس، ما رو به واقعیت سه بعدی متصل میکنه. وقتی شما با محیط بیرونیتون تعامل میکنید و چیزی رو میبینید که اونو میخواید، متوجه میشید که اونو ندارید،این جدایی ایجاد میکنه، چون شما اون رو ندارید. قطبیت یا دوگانگی را تجربه میکنید. بعدش میاید و در مورد داشتنش فکر و رویا پردازی میکنید. وقتی به آینده فکر می‌کنید و رویای اون رو می‌بینید، اون آینده رو تجربه میکنید. اما وقتی به دنیای حواس بر می‌گردید، میبینید اون شی یا تجربه واقعیت پیدا نکرده و جدایی بیشتری رو تجربه میکنید، به همین دلیل شما به خواستتون می‌رسید ولی در زمانی بسیار زیاد و طولانی، به اون خونه می‌رسید ولی ٣٠ سال طول میکشه. حالا اگه وارد قلمروی زمان - مکان بشیم، از قلمروی مکان - زمان عبور کردیم، بنابراین در این قلمرو هیچ مکانی وجود نداره و اگه مکان وجود نداشته باشه، پس نمیتونیم از یک نقطه اگاهی به یک نقطه دیگه بریم و این یعنی زمان هم وجود نداره، این قلمرو فراتر از مکان و زمانه، فقط یک لحظه حال طولانی وجود داره، اگه در میدان و نه در قلمرو ماده، دست به آفرینش بزنیم، میتونیم تاثیر بیشتری روی ماهیت واقعیت بجا بزاریم، اگه شما در قلمرو فکر باشید و جدایی هم وجود نداشته باشه، تک تک چیزهایی که بهش فکر می‌کنید، فرکانس دارن، پس اگه افکار شما به یک سری عواطف مثل خشم، ناراحتی، درد، رنج و احساس گناه ربط داشته باشه، فرکانس پایین تری ایجاد میکنن و چون فرکانس پایین تری تولید میکنند، ما بیشتر احساس ماده بودن میکنیم و کمتر احساس انرژی بودن رو تجربه، چون ما باید در این قلمرو مواظب افکار و هوشیاریمون باشیم. هر یک از عواطف، فرکانس خاصی تولید می‌کنند، و هر چی فرکانس و ارتعاش پایین تر باشه، نتیجه مورد نظر دیرتر در واقعیت سه بعدی محقق میشه و هر چی فرکانس بالاتر باشه، احساس، متعالی تر میشه و ما به میدان یکپارچه نزدیکتر میشیم، بنابر این ما هر لحظه باید خودمونو روی فرکانس وحدت و یگانگی تنظیم کنیم و ازش آگاه تر بشیم و پیوندمونو با اون حفظ کنیم. همیشه باید هوشیار باشیم و خود رو روی فرکانس خواسته مون تنظیم کنیم، اونو  احساس کنیم، تجربه اش کنیم و ازش اگاهتر بشیم، چون هر بار که تجربه اش میکنیم، مدارهایی در مغزمون شکل میگیره و دفعه بعد میتونیم مقدار بیشتری از اون رو درک کنیم، به یک معنا اونا دارن مغزمونو طوری سیم کشی میکنن که به اون میدان نامرئی وصل بشیم. یه سوال!!! شما چه مقدار از زمان بیداریتون رو صرف آگاه شدن از ماده و چه مقدار از زمان بیداریتون رو صرف انرژی و اطلاعات میکنید؟ بیشتر مردم تموم توجهشون به ماده است، در نتیجه مغزشون برای دنیای مادی سیم کشی شده و اگه از میدان کوانتومی اگاه نباشید، اون براتون وجود نداره. اگه میخواید اون رو با حواستون تجربه کنید، باید عادت دنباله روی از دنیای مادی رو ترک کنید و به عنوان آگاهی وارد میدان شده و بهش وصل بشید، بعدش بپرسید، آیا باز هم عشق هست که تجربه کنم؟ آیا باز هم یگانگی و وحدت هست که تجربه کنم؟ مثل وقتی که موسیقی گوش میدید و به جزییاتش دقت میکنید و از برخی چیزها آگاهتر میشید، اگه از این فرکانس ها آگاه تر بشید، تموم تجربه هایی که دارید، شما رو به میدان یکپارچه نزدیکتر میکنه. باید آگاهی شما در آگاهی برتر و در میدان یکپارچه ادغام بشه، باید جنبه هایی از خود محدودیتتون رو تسلیم کنید و به خود برتر بپیوندید، باید به طور کامل تسلیم بشید، هویتتونو فراموش کنید‌، باید بیشتر به اون (میدان کوانتوم) و کمتر به خودتون تبدیل بشید‌. اگه این کار رو ادامه بدید‌ بیشتر به این میدان یکپارچه وصل میشید و با اون یکی میشید و چون بین دو نقطه آگاهی جدایی وجود نداره، مقوله زمان هم وجود نداره، یعنی اگه شما در میدان دست به آفرینش بزنید و به این فرکانس و انرژی متصل بشید‌، دیگه تابع قوانین فیزیک نیوتن نیستید، که میگفتن همه چیز زمان میبره، حالا شما تابع قوانین کوانتومی هستید و اگه از انرژی منبع برای آفرینش استفاده کنید، از میدان یکپارچه ای بهره میگیرید که به تمام چیزهای مادی وصله و حالا که به میدان وصل شدید، می آفرینید‌، تلاشی نیاز نیست، آرزویی ندارید، کمبودی ندارید و...، شما احساس کمال میکنید، انگار قبلا همه چیز محقق شده. اگه در آفرینش به جای ماده از میدان استفاده کنید، میتونید مکان - زمان رو دچار غنا کنید‌، تا رویداد به سمت شما بیاد.حالا فقط کافیه.یک همخوانی ارتعاشی بین انرژی خودتون و یکی از بالقوگیهای میدان کوانتومی ایجاد کنید. و برای این منظور فقط به دو چیز نیاز دارید، مغز منسجم و قلب منسجم...

عالی بود دید جدید به من داد